Hei die Dingemans,
Je komt ons morgen bezoeken, heb ik me laten vertellen. Ik kan je vertellen dat het misschien een beetje moeite kost om hier te komen, maar het loont zich.
We zitten hier 'in the middle of nowhere' en dat is letterlijk bedoeld. De bewoonde wereld stopt hier 300 meter vandaan, dan is er een landweg en dan een huisje (helaas een hek om het 'janse' heen), maar toch... Om met mijn baas op z'n zwitsers te praten 'es hatt sehr viel Schnee'. En dat is top. We maken eindeloze wandelingen, rollen op onze rug in het witte spul. Ik kan je dit zeggen dat als het iets warmer geweest was het hier een modderzooi was. Ook mooi, maar baas en vrouw denken daar anders over.
Trouwens, ik heb al boven op een vijver gestaan - zonder het te weten. Baas en vrouw de zenuwen natuurlijk, hebben die wel meer last van. De verhuurder had laten weten dat ze geen idee had of het ijs dik genoeg was. Nou dat is dat ijs wel hoor. Als het niet zo bekrompen was, hadden we hier de elf steden tocht kunnen houwen. Ik heb toch al gezegd dat er een hek omheen is.
Foto's heeft die baas van ons niet gemaakt, niet in die sneeuw. Wordt te grijs zegt die. Jouw baas of vrouw mag morgen een en ander voor ons opknappen.
'k Ga nu snel slapen, want je bent er al gauw morgenochtend. Ik kijk naar je uit, Pussy trouwens ook, die zit al de hele dag (als ze al niet in de sneeuw rolt) voor de spiegel.
Groezels,
Doeg en tot morgen
Don
vrijdag 12 februari 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten